Mijn endurance reis door Amerika

 

Mijn Amerika avontuur deel 1

De week vliegt zo weer voorbij, het is al weer zondag 6 oktober.

 

 

 

 

 

Dinsdag 1 oktober ben ik geland na een 9 uur durende vlucht in Georgia geland, en mocht ik na 4x mijn verhaal gedaan te hebben bij de border check mee met mijn gezin. Super lief dat ze mij direct wilde ophalen vanaf het vliegveld, veel tijd om elkaar te leren kennen was er niet want het was intussen al 12 uur in de nacht.

 

 

 

 

Snel gaan slapen en de volgende dag was het al tijd om spullen te pakken en op wedstrijd te gaan! We hadden 3 paarden mee voor een 1* in New Jersey, 1 op de vrijdag en 1 op de zaterdag. Het was een uur of 14 rijden naar plaats van bestemming en nog voor we goed en wel op de snelweg zaten hadden we al bij een camper/pickup combinatie die naast ons reed een klapband. Nooit geweten dat er zoveel rotzooi uit een autoband kan komen. Maar om nou onze 15 meter lange combinatie om te draaien, dat doe je nou ook niet zomaar. Gelukkig hadden we de trailer Combi achter ons kunnen waarschuwen waardoor beide combinaties zonder kleerscheuren verder konden.

 

 

 

 

 

We reden dus met 2 immens grote trailers richting het noorden. Tegen de tijd dat we er aankwamen was het 2 uur in de nacht. Snel de paddock opgezet voor 1 paard welke niet vast kan staan. De andere 2 hebben aan een ruim touw aan de trailer gezet zodat ze toch makkelijk konden liggen. Voorzien van een natje en een droogje en zelf ons bed ingedoken. MK ging die ochtend een volbloed merrie ophalen die met ons mee naar huis zou gaan na de wedstrijd. Een super lieve grijze 4 jarige merrie met een brutale neus. Zodoende donderdag nog wat gewandeld en het eerste paard gekeurd.

 

 

 

 

 

 

 

Kleine vetarea opgebouwd want in vergelijking waar de paarden vandaan kwamen was er minimaal 20 graden verschil. Koelen hoefde dus eigenlijk niet. Koelen onderweg gebeurd hier niet, buiten dat je zelf een spons mee neemt om je paard te koelen bij waterbakken. Dus onze ruiter vertrok en wij zijn lekker warm terug in de trailer gaan zitten. De dag vorderde zonder extreem grootte problemen. Helaas een kleine kleine kleine kreupelheid op de finish, waarschijnlijk een kramp op de billetjes door de scherpe wind. Hierna even richting Walmart, slijterij en de generator bij tanken en daarna lekker slapen. De 2de dag 2 ruiters op pad en ze gingen vooral voor het finishen, traag maar safe. Aan het eind van de dag hebben ze de turtle prijs gewonnen, hier word je goed beloond om als laatste over de finish te komen. En nu? Zitten we weer in de auto met 4 paarden achterin en de andere trailer neemt nog wat meer paarden mee terug morgen naar huis. Big surprise wat daar inzit!

Voor nu dus alleen nog maar gegroomd en het geeft wel gelijk het inzicht dat het terrein stiekem best uitdagend is, en dat het snelle bij veel wedstrijden niet eens echt mee telt. Wat wij veel in Nederland horen als zijnde to finish to win, wordt hier écht toegepast.

Ik hoop jullie ge-update te kunnen houden maar houdt ook mijn social media kanalen in de gaten als facebook-instagram-polarsteps.

Greetings from where everything is big;

Bo van Aart