Endurance Florida CEIY3* CEIY2* 21/22 december 2019
In een woord WAUW, wat een avontuur heb ik beleefd hier in de USA. Als ik mag terugkijken op mijn avontuur denk ik dat ik de juiste stappen genomen heb een jaar geleden en alle keuzes in 2019. De trainingen richting het WK liepen helaas anders dan gepland, en moesten er lastige keuzes gemaakt worden. Maar daar tegenover stond een Europees seizoen met 0 afkeuringen met hele fitte paarden, en mijn Amerikaans seizoen met 8 wedstrijden waarvan we er 3 niet verder mochten gaan. En alle 3 mag ik onder de categorie domme pech schuiven, een hoefbal betrapping, een kramp en nog een kramp. We hebben even snel ons rekenmachine gebruikt en telden in totaal +550 wedstrijd kilometers in de periode van 19 oktober tot 22 december samen met River (2x) Tina (2x) Quest (2x) Pritboj en Big eye. Vergeet niet de gereden training kilometers die ik met nog meer verschillende paarden heb gereden. Wat waren al deze paardjes hard en sterk voor zichzelf, soms een beetje lastig, en soms gewoon irritant… Maar ja, paarden kunnen nou eenmaal irritant zijn toch? We hebben gelachen, gehuild, en nog meer gelachen om alle gebeurtenissen. Ik denk dat ik nu een 2de familie overzees heb 🙂
Mk met Big Eye
Om even terug te springen naar mijn laatste wedstrijd. Ik zou van start mogen gaan met Quest en River in de 3 en 2* Young riders, mijn laatste wedstrijden die ik nog zou kunnen doen als young rider. Het was een uur of 6 rijden vanaf stal en intussen klinkt 6 uur als bijna niks… Dus hop op vrijdag vroeg bed uit en de paarden geladen, op naar Florida! Hier aangekomen een grootte paddock gemaakt en de 3 paarden uitgeladen. Helaas bedacht 1 van de merries quest op te jagen, dus hier maar een touw tussen de bomen geknoopt en hem hier weer aan een ring vastgezet. Na wat rusten en eten hebben we de rest opgebouwd en zijn we gaan keuren. Alles verliep soepel en hebben we het na nog een aantal keer voeren ons zelf omgekeerd in de trailer. In de ochtend ons aangekleed en gezadeld en om 7.30 was de start voor de 3*. Quest was on fire, ik had mijn handen vol… De loops bestonden uit blauw-blauw die ieder 16 km was, dit maakte dus 32 km, of rood die 24 km was. We begonnen met blauw en onderweg stonden 3 water posten, hierna kwam je terug op het terrein, kon je even groomen en hup dan ging je weer hetzelfde rondje in… Ideaal, ja en nee, het zou het makkelijk maken als het donker zou worden dat je precies wist waar je heen moest, je hebt tenslotte 24u de tijd, maar ook dodelijk saai. In ieder geval vlogen we deze loop rond, althans dat wilde Quest, ik stak daar een stokje voor… Aangekomen een mooie hersteltijd en met voordraven zie ik soms een kleine hoofdzak. En ja hoor, daar komt de panel aan, 3 dierenartsen kijken en melden dat het over is. Zoals de regels voorschreven moesten we naar de treatment vet en keek ook met ons mee. Het leek niet uit zijn been te komen maar hoger uit zijn nek. Waarschijnlijk van mij uit het zadel trekken. Domme pech, een kramp in de nek, dat verhaal kennen we van mister Win… Paard verzorgd en verder de dag geroomd voor onze andere ruiter die een mooie 2de plaats haalde op de 1*!
De volgende dag was het tijd voor river haar eerste 2*. Kwa snelheid zouden we zien hoe de dag zou lopen. We hadden tot 23.30 de tijd om te finishen, dat moest wel lukken. Er waren die dag 5 starts, 1 op de 1* 2 op de 2* en 2 op de Y2*. We starten allemaal samen en al snel beland ik in niemands land. 1 ruiter voor mij, 3 achter mij… River heeft er een beetje moeite mee om te focussen, alleen rijden is ook saai waar je keer op keer die blauwe loop rijd…. We polsen de eerste vetgate in en hebben 10 minuten nodig vanwege het benauwde weer. Ook heeft ze een hs van 64/68. oeps, we moeten even terug komen voor vertrek. We koelen haar nog meer en hebben op de keuring voor vertrek een 49/51, dat is beter en mogen vertrekken. Het tempo wordt naar beneden geschroefd en ik begin met koelen onderweg met een spons. De 2de loop herstellen we in 4 minuten met een veel betere hartslag en dit gebeurd ook in de 3de loop. Ik mag mijn laatste setje blauw blauw in. De ruiter die op 1 staat moet nog 1 keer blauw rijden en vraagt mijn uit tijd. Ze besluit haar groom tijd te verlengen en wacht op mij. Ik heb een maatje mijn ene laatste loop en dit geeft River heel veel motivatie. Halverwege de eerste loop toen ik alleen was heb ik mijn bit eruit gehaald en voor ik deze loop samen in ging deden we hem er maar voor de zekerheid toch maar in. Maar goed ook want de vlam hadden we in de pijp en vlogen die ene laatste loop door. Het begon donker te worden, we groomen snel en ik vertrek mijn laatste loop in. In het donker, iedereen die mij kent weet wat voor angsthaas ik ben maar sinds mijn eerste 160 hier een paar weken geleden ben ik wat stoerder geworden. We draven alles op een fijn tempo en ze drinkt uit iedere bak. Zolang ik geen geritsel hoor is het allemaal prima. Een kilometer of 4/5 voor de finish remt River ineens af en pakt mijn hoofdlamp 2 ogen op… Natuurlijk is dat stomme ding bijna leeg en kan ik niet uitvogelen wat het is, maar het beweegt niet. River beweegt ook niet, ik begin River aan te moedigen maar er komt geen beweging in. Paniek neemt over en het enige wat er uit mijn keel komt is de hardste gil die er ooit geweest is. River schrikt hier zo van dat ze er in galop vandoor gaat. Prima dacht ik, terug naar huis River ren zo hard je kan. Met de adrenaline nog pompent in mijn lijf staan we bij de 2,5 km water bak. River neemt haar tijd om te drinken en ik heb nog steeds mijn hart in mijn handen. Nog nooit heb ik zo gebeden dat een paard stopt met drinken. Uiteindelijk stopt ze en al trillend leg ik mijn laatste stukje af al zwerend tegen mijzelf dat ik dit nooit meer doe, wat waarschijnlijk gaat toch wel gaat gebeuren als de kans zich voordoet, maar dan proberen we het niet alleen te doen. We koelen River nog 1 laatste keer en draven haar nog 1 keer. We zijn goedgekeurd met een heel fit paard, wat wil je nog meer?
Ik denk dat het gene is wat ik nog wil is dat ik iedereen wil bedanken. THANK YOU PEGGY TIM AND MARY KATHRYN FOR ALL THE TIME AND OPPERTUNITIES. Mijn sponsoren van dit jaar BAKKER VAN KUYK, BAS MOLEKAMP, NOOR BEWEGINGSWETENSCHAPPEN, EN NATUURLIJK ALPHALETTERSTUDIO
De beste wensen voor 2020 🙂