CEI3* 140 km Compiegne (Frankrijk) 21 juni 2024.
Na een gedeelde 2de plaats in grolloo was het tijd om ons in te schrijven in Compiegne voor de 3* 140 km. Samen onze eerste poging op de bijna konings afstand. Ik mocht 2 maal hiervoor een 160 km poging doen in de USA waar er 2 pech momenten waren. Arie voelde er klaar voor! Nu alleen nog grooms, gelukkig konden Anna en Ingrid mee en was het team samen met papa compleet. Zonder grooms ben je natuurlijk nergens, dus voor ik van wal steek in het verhaal, hulde voor de grooms!
Op woensdag vertrokken we via Bavel langs bakkerij van Kuyk naar Compiegne. Onderweg heerlijke verse broodjes en krentenbollen hobbelde we rond 1530 het terrein op. We kregen (gelukkig) een vaste box aangewezen en terwijl Arie lekker het terrein verkende maakten we de stal gereed en gaven hem wat water. Hierna het appartement opgezocht en ons zelf voorzien van een lekkere maaltijd. Wel ontzettend lastig dat het gemiddelde franse restaurant pas om 1930 opent…. Maar goed wij Nederlanders eten gewoon vroeg. Na het eten nog gewandeld en lekker ons mandje in.
De volgende dag stond de vet-gate opbouwen, rondje rijden en keuren op de planning. Tijd zat dus! Papa ging in de ochtend even een 2 uur op zichzelf wandelen en wij lieten lekker Arie grazen. Nadat Arie het zat was terug naar stal gebracht en even een snelle boodschap gedaan en de vet-gate opgebouwd. Hierna geluncht in het appartement. Rond 1430 terug naar het terrein en de grooms op pad gestuurd om de routes te verkennen. Ik heb een lekker rondje gereden met Arie en kwam een bijzonder router markering tegen waar de witte pijlen zowel links, rechts als rechtdoor stonden… Ach probleem voor morgen. Wit is toch de eerste ronde en simpel met de meute mee gaan. Intussen was ineens de zon op komen dagen en zouden de grooms rond 1645 terug op het terrein zijn. Even een lekkere pauze in de stal gehouden met Arie alvorens richting de vet-gate te gaan om ons voor te bereiden op de keuring.
De keuring verliep op z’n Arie’s, heel veel bombarie (pun intended) maar op 2 vingers te controleren. Tijdens de keuring mocht ik de benen onder mijn lijf uitrennen maar gedroeg ie zich voorbeeldig en waren we klaar voor de start. Hij bleef keurig staan voor een dubbel nummer op z’n kont om vervolgens 50 meter verder compleet uit z’n slof te gaan. Na de keuring een lekker restaurant uitgezocht welke Anna nog wist van voorgaande jaren en op tijd naar bed. De wekker zou rond 400 gaan.
De volgende morgen was er al veel onrust op het terrein door de 160 km die een half uur eerder startte. Arie maar zo snel mogelijk achter de trailer gezet en hem daar voorzien van zijn eten, dat werkte echt perfect. Nadat zn ontbijt op was een lekker hapje stapje gedaan en iedere keer als we richting het terrein liepen ging hij harder en als we omdraaide ging het slakken tempo aan. Ik denk dat hij het spelletje echt snapt nu! De start verliep voorspoedig en ik sloot aan bij de trage groep. Moet je voorstellen dat op deze wedstrijd de trage groep >16 km/u rijd… Arie belandde voorin de trage groep en functioneerde als buffer. Deed ie super en Michelle kwam al vlug erbij waarmee we wat tempo maakte van de groep. De grond was wat glad en Arie was nog niet helemaal zeker van zijn zaak dat hij niet lekker mee kon in het tempo van Michelle. Besloten om wat af te zakken en mezelf op de 3de plaats van de groep te zetten. De kilometers vlogen voorbij en al snel kwamen we terug aan op het terrein. Fijne aanbied tijd, als ik niet verkeerd gelopen was. Oeps…. Mijn wedstrijdhoofd had een andere logica in gedachten. Met prima waardes was het tijd voor de volgende rondes.
Al snel reed ik de groep weer bij deze ronde en konden we lekker op de cruise verder rijden. Ik heb hier een kleine fout gemaakt door uit respect op een paar ruiters bij het water punt te wachten waardoor ik de grootste groep verloren was. Maar nog reden we fijn samen. De vet-gate kwam al snel weer in zicht en met 5 minuten stonden we met perfecte waardes bij de dierenarts. Op naar de zware rode ronde. Deze was al bestempeld als technisch maar door de vele regen ook nog eens zwaar.
In deze ronde al snel een Chinese ruiter opgepakt en deze op sleeptouw mee genomen. Arie buffelde nog steeds ontzettend goed door! Hij heeft denk ik nu op zo’n 10 km na voorop of alleen gelopen en nog steeds ging hij als een speer! Iedere helling of stuk modder trok hij als een ware kampioen doorheen. Helaas doordat er een ruiter op sleeptouw zat was Arie iets trager waardoor mijn 2 minuten achterstand op GP1 5 minuten werd op GP2. De grote groep ging ik niet meer bij rijden. Dan maar alleen door! En buffelen dat hij deed! De vet-gate kwam weer in zicht na een boel gevloek van mij hoe vervelend deze ronde was. Technisch is 1, modder is 2. Maar beide is gewoon weg prut. Ook hier weer een aanbied tijd van 5 minuten, maar wel sneller als mijn mederuiter waardoor ik een fijne voorsprong kreeg. Liever alleen als een sleeptouw paard. Ook hier kreeg Arie weer een prefecte kaart.
Op naar de bijna vlakke blauwe ronde! Lekker vaart zetten en dat deze we met een loopsnelheid van 17 per uur! Arie vloog over het parcours heen en ik had geen kind aan hem. Hij bepaalde zelf welke snelheid hij wilde. Wel merkte ik in galop dat hij wat slordiger werd. Iets meer een draf gepakt en het leek weg te trekken. De vet-gate kwam ontzettend snel in zicht, dat wil ook wel met een 20 km loop ipv een 30 km loop. Hij draafde lekker het terrein over maar met het afstappen ging hij ineens uit. Uho, koelen, koelen, wachten. Hij wilde helemaal niemand aan zijn lijf hebben. Wil ik nog wel de volgende ronde in? Aanbieden, HS te hoog. Crap, net 66… nog een keer aanbieden. HS prima. Toch een panel draven. Tijdens het draven denkende, alleen als hij na de verplichte re-inspectie perfecte waardes krijgt rijden we nog een keer die zware rode ronde. Maar het panel gaf al de doorslag, de wedstrijd eindigde op 110 km, waar Arie 100 km alleen / voorop gelopen heeft. Waar hij iedere vet-gate vrolijk het parcours opgegaan is. Waar hij ontzettend goed ad en dronk. Waar hij het perfecte paard was. Jammer, maar men wat heeft hij het top gedaan! Tuurlijk had ik het graag uitgereden, maar stiekem ben ik ook blij niet nogmaals de rode ronde te hoeven rijden. En ik ben nu thuis met een mega fit paard. Hij heeft mij verbaasd in FTB, en nu nog een keer! Wauw.
En nu zijn we thuis gaan we terug naar de teken tafel, hadden we pech door de modder, was het iets anders? De tijd zal het ons leren. Ik kan alleen maar dankbaar zijn voor mijn witte draakje, dankbaar voor mijn grooms Papa, Anna en Ingrid en de beste sponsoren die een ruiter kan wensen <3