Endurance Rothenberg 28 oktober 2017 Soliman Florival
Een paar weken geleden ging mijn telefoon. Jarmilla zie ik op mijn scherm staan. Jarmilla is mijn trainster en begeleidster vanuit het Audevard next endurance generation. Ik neem op, en na een kort gesprek hoe het nu met Windigo gaat kwam de vraag of ik Soliman in Epe wilde starten. Ze wilde hem graag op een 80 km wedstrijd zien, en ik had voor mijn novice nog 1 80 nodig om dan internationaal te mogen gaan starten. Win zou ik niet op tijd in conditie krijgen om in Epe een 80 kilometer te lopen dus dit kwam wel erg goed uit. Na dit telefoontje vrij geregeld op het werk en grooms geregeld. Afgesproken was om 1 of 2 keer te komen trainen in België om zo Soliman een beetje te leren kennen.
zo. 22 oktober naar de Belgische Ardennen gereden om kennis te maken met Soliman, toen ik hem zag was mijn eerste gedachte; wat een schattig knuffel beertje. Hij was al behoorlijk in zijn wintervacht geschoten waardoor het net een teddy beer leek. De rit in de Ardennen ging soepel en voelde mij zeker op Soliman, ik kon een beetje inschatten wat ik kon gaan verwachten in Epe. Intussen wat afspraken gemaakt richting de wedstrijd en had er erg veel zin in!
do. 26 oktober. Facebook bericht op de pagina van de organisatie. Wedstrijd afgelast. Shoot dat was iets wat ik niet verwacht had… Jarmilla gebeld, wat nu? Er zou een nationale wedstrijd in Duitsland zijn (6 uur rijden vanaf thuis) of ik wel hierheen kon. Mama op haar beste Duits de organisatie gebeld of het mogelijk was om nog in te schrijven en stallen geregeld. Intussen had ik ook vrij geregeld op het werk. Via internet een bed and breakfast gevonden die plaatst had en hier 2 overnachtingen geboekt.
za. 28 oktober Na 6 uur rijden op vrijdag in de avond aangekomen in Duitsland, de paarden waren al gekeurd en alles was prima. Plan van aanpak gemaakt voor de eerste loops van de wedstrijd en even de belangrijkste regels van de wedstrijd doorgenomen. Op zaterdag de voorbespreking en de organisatie was zo vriendelijk om het ook nog eens voor ons 2-en te vertalen naar het Engels. Er waren wat dingen die ik niet gewend was om te hebben tijdens een wedstrijd maar ik liet het op me afkomen en gaande weg zal ik het spelletje wel gaan snappen. De markering van de route stond op de grond. 1 stip was rechtdoor 2 was links en 3 was rechts. Hoe ik dit ging onthouden? Aan mijn rechterhand had ik 3 dingen namelijk mijn handschoen trui en horloge. Je moet ergens een ezelsbruggetje van maken toch? De eerste loop was om en nabij 30 km. Deze liepen voorspoedig de lange wat stijlere klimmen hadden wij niet verwacht maar de paarden pakte goed aan. Na +- 15 km was er een Trott by, hier draaf je onder het zadel langs de dierenarts en als het goed is mag je door. Na 30 km vetgate, snel aan kunnen bieden. Intussen was er op het startterrein een flinke wind komen te staan. Na 40 minuten door naar ronde 2. Dit was weer hetzelfde rondje, alleen nu zonder Trott by. Deze ronde sneller gereden omdat we nu wisten wat te verwachten. Na 30 km alleen een vetcheck, dus enkel hartslag meten en weer door. Hierna volgende een lus van +-10 km. Na deze lus een vetgate met 40 minuten pauze. Intussen was het nóg harder gaan waaien. Na 40 minuten gestart met ronde 4. Deze was iets meer als 10 km. Terug op het starttrein alleen een vetcheck en weer door. Op naar ronde 5. We hadden er al 77 km opzitten, nog maar 5 km en we zijn gefinisht. De ronde was bekend, want we maakte 1 lusje minder in de lus. Kijken voor een galopje, het voelde prima aan. De laatste heuvel op, we gaan stappen besluiten in een rustig drafje over de finish te gaan. Hand in Hand. Geweldig trots dat ik op dit paardje was! Deze kleine pony doet het gewoon even met die straffe wind. Op de nakeuring prima waardes en hem vlug naar stal gebracht, lekker warm en uit de wind. Wat een dag… 82 km in de benen en ik heb gewoon mijn novice! Wauw!
zo. 29 oktober Ik sta op met het uur tijdsverschil twijfelde wij enorm of onze klokken wel goed stonden en besloten de paarden maar gewoon te gaan voeren en even te borstelen. Van stappen kwam het helaas niet, het goot als een gieter buiten dus ze binnen maar extra gemasseerd. De transport keuring was pas wat later dus terug naar het huis gereden en zelf even ontbeten. Het viel mij op hoe weinig spierpijn ik had, ik was zelf natuurlijk niet helemaal in rij vorm doordat de ritten met win niet lang waren. En de dag na de training in België gaven mijn spieren een behoorlijk protest. Maar nu bewoog alles gewoon nog soepel 🙂 Na het ontbijt alles opgeruimd en naar stal gereden. Hier de transport keuring en alles werd goed bevonden. Toen was het tijd om afscheidt te nemen van Soliman… Dag kleine sterke jongen! Misschien tot snel.
Bedankt Emile en Jarmilla voor het geven van deze kans! Bedankt Bakker van Kuyk voor het leveren van de ontbijten en lunchen. Bedankt EMS paardensport, Beemi Bas Molekamp en Alphaletterstudio voor het vertrouwen in mij als sporter. Bedankt Mama en Papa voor alle steun!
ma. 30 oktober Oke die 6 uur terug rijden doet niet veel goed voor je spieren… AUW
En wat is een wedstrijd zonder filmpje:
Endurance Rothenberg Germany 2017 from Bo van Aart on Vimeo.