Epe CEI2* 30 maart 2019 Tassili du Florival
Tassili is sinds oktober bij mij ook op stal gekomen, en ik raak gewend aan zijn rare fratsen en zijn smalle lijf. Zijn voorkeuren begin ik langzaam aan te herkennen en laat hem aan nieuwe dingen wennen. Tas laat mij iedere keer weer verbazen, en lach mij soms een breuk om de dingen die hij doet. Het eerste weekend van maart zijn we op stap training geweest in de Ardennen om bikkel hard de CEI2* in te gaan hier in Epe.
Op donderdagmiddag ben ik begonnen met alles inpakken en klaar zetten, nu had ik best wel wat spullen van de wedstrijd in Ysselsteyn direct terug in de trailer gezet na het schoonmaken, alleen nog de Tas specifieke spullen bij elkaar gepakt en de trailer was klaar voor vertrek. Op de vrijdag ochtend eerst gebak omdat mijn trouwe sponsor Bas Molekamp Interieurbouw 25 jaar bestaat! Gefeliciteerd! Goede reden om de dag met een heerlijk stukje taart te beginnen. Hierna tijd om even langs Bakker van Kuyk te gaan, om heerlijke broodjes, eierkoeken, krentenbollen, kaasstengels en ga maar door op te halen! Hartelijk dank! Hierna Tas opgehaald en richting Epe gegaan, rit verliep voorspoedig en bij de check zag ik dat hij geplast had in de trailer, en het best warm had, dus hop deken af en maar even zonder deken verder reizen. Aangekomen op het terrein paard en stalen ros uitgeladen en even met de stalen ros mijzelf aangemeld bij het secretariaat. Kimara had een box naast haar paard geclaimd zodat ze gezellig naast elkaar stonden. Met paard aan de hand de vetgate bekeken en een plekje gekozen. Paard even op stal en een gedeelte van de vetgate opbouwen samen met papa. Tegen de klok van 16.00 paard gefatsoeneerd en lekker warm gestapt voor de voorkeuring. Allemaal mooie waardes op de voorkeuring en mochten wij van start de volgende dag! Even gegeten in het huisje, laatste beetje vetgate opgebouwd en tijdens dit gebeuren kwamen Mama en Vivian aan op het terrein. Snel nog even een klein hapje eten en door naar de voorbespreking, hierna Tas nog gewandeld en gevoerd en de laatste grooms Ad en Carolien verwelkomt. Tijd voor een goede nachtrust, morgen vroeg op om te voeren…
In de ochtend 2 uur voor de start Tas voorzien van wat brokjes en een knuffel, hierna ontbeten en hem opnieuw gefatsoeneerd en gewandeld waarna het tijd was om op te zadelen. Hij zag er fris uit deze morgen en dat merkte ik direct met opstappen, ik had een tikkende tijdbom onder mn kont. De start was en het bommetje ging vrolijk van start, naarmate de wedstrijd volgde viel het deelnemers veld wat uiteen en werd Tas goede maatjes met San Juan QA van Sofie. De paardjes gingen mooi samen en ik had een voorbeeldig paard onder mij lopen, de route was mooi en afwisselend maar wel verraderlijk met wat vals platte delen en scherpe bochten. In de vetgate had Tas even een Wow momentje, hij was erg bezig met zijn omgeving waardoor het herstel iets langer duurde, maar wel mooie waardes bij het aanbieden. Door naar ronde 2, door mijn langere herstel tijd kwam ik voor 2 problemen te staan, Sofie en Kimara hadden een voorsprong en ik mocht 3 seconden voor de start van de korte klasse 2 starten met ik gok 38 deelnemers. Deze klasse startte net zoals de andere klassen achter de auto, ik mocht voor de auto starten. Om al dit geweld voor te zijn koos ik voor een snelle start en Tas vond het maar al te leuk! Ik hoorde ergens nog iemand roepen dat ik een valse start maakte haha. Al snel reed ik de 2 dames bij en vervolgde we onze weg. Deze loop was identiek aan de eerste ronde en de rijtijd is ook vrij gelijk gebleven in de loop. 1 kilometer voor de finish besloten om voor ze uit te rijden om te voorkomen dat ik nog een keer een groot gat dicht moest rijden. Dit werkte erg goed en de recovery verliep ook sneller van Tas. Ik hoefde maar 1 of 2 minuten dicht te rijden, dat is zo gepiept! In de vet-area was het een beetje onduidelijk en druk waardoor ik best lang op en vet heb moeten wachten, Tas kreeg een re-isnpection. Dat betekend dat ik voor ik ronde 3 mag starten opnieuw gekeurd moet worden. De waardes waren weer allemaal perfect en ik mocht starten! Ronde 3 hadden de paarden het wel een beetje zwaar, Tas wilde heel graag voorop lopen, maar in deze lus kwamen wij de korte en lange klasse 2 tegen die hun eindloop reden. De eindloop was exact dezelfde loop, alleen dan tegen de klok in. We kwamen dus ontzettend veel paarden tegen wat het wel pittig maakte voor de paarden. In de vetgate van ronde 3 een nog snellere recovery tijd en perfecte waardes, ook de verplichte (voor iedereen) re-inspection perfecte waardes! Op naar het laatste rondje!
Met zijn 3-en zaten we ontzettend dicht bij elkaar dat het nog geen minuut scheelde denk ik, paarden onder gejuich van de grooms de laatste ronde in gegaan! Wat gingen ze vlot en vrolijk! De route in de omgekeerde volgorde gereden. Ergens op kilometer 10 ongeveer struikelt Tas ongelukkig en land op zn snufferd, helaas won de zwaarte kracht het van mij en maakte ik een koprol. Tas is niet zo heel groot en ik was sneller bij de grond als gedacht waardoor mijn hoofd als eerste de grond raakte, ergens uit automatisme wel mooi kunnen doorrollen en vlug weer opgestaan. Tas had ik nog steeds vast, gekeken hoe hij draafde en Kimara en Sofie bevestigde dat hij goed liep. Via een bankje weer opgestapt en weer terug in galop gegaan. Gaande loop voelde hij minder lekker aan en mijn zadel was verschoven door de val en tegen Kimara gezegd dat ze door moest rijden. Zadel gefatsoeneerd en tas gemotiveerd. In mijn motiverende fase een pijl gemist en verkeerd gereden. Ik was wel op het goede pad uit gekomen maar moest een kilometer meer naar rechts zitten achteraf, maar op dat moment was ik heel het spoor bijster en echt de weg kwijt… Veel te lang rondjes gedraaid met grooms gebeld die ook niet snapte waar ik was, ondanks de live tracking die aanstond, een kilometer zie je tenslotte best slecht op zo’n moment, om uiteindelijk Jarmila te bellen voor advies en die kwam eigenlijk met de meest logische oplossing, rij het stuk even terug, duh…. Afijn route weer opgepakt en heel even aangehaakt met 2 andere Nederlandse dames (dank hiervoor!) Rustig aan de loop uitgereden, want ten slotte “To finish is to win” en geen enkel risico meer genomen. Op 700 meter afstand hoorde Tas iedereen juichen en hij ging steeds harder draven uit zichzelf. Hij maakte een mooie blaas op de finish om vervolgens gekeurd te worden door fantastische instant grooms en mijn eigen grooms, ik ben door een aanwezige steward/verpleegkundige na gekeken, maar in de tussentijd was ik al meer bij mijn positieven gekomen en kon weer helder(der) nadenken. Ik hoor gejuich vanaf de andere kant van het veld! De 2de 120-er is een feit! Ik ben zo trots op Tas! Knappe dappere pony! Savonds nog een paar keer gecheckt of hij oké was en op zondag op ons gemakje naar huis gereden. Alles staat weer schoon terug op zijn plek te wachten op het volgende avontuur!
Een ongelukje zit in een klein hoekje, en ik heb een een hele grote beschermengel op mijn schouder zitten. Helaas is bij de val mijn geluksbedeltje van mijn zadel gebroken, gelukkig heb ik na de finish van een heel lief meisje en nieuwe gelukssteentje gekregen, we gaan eens kijken hoe we die ergens aan gaan maken!