Endurance Epe, CEI2* 120 km, 28 september 2019, Tassili du florival
Alle voorbereidingen voor deze wedstrijd waren ruim van te voren gemaakt, maar eerst zijn wij een test wedstrijd in Belgie gestart, 80 km met als doel zo snel rijden als het paard en parcours toe liet. Uiteindelijk een mooie 2de plaats behaald en best condition met allemaal A en 1 waardes, doel behaald dus! Even gekeken hoe hij herstelde en besloten om op te trainen richting de 2* in Dwingeloo, hij pakte super goed aan in de trainingen en werd steeds feller. Stiekem zelfs feller nadat mijn beste maatje Windigo verkocht was… Zou hij het prettig gevonden hebben dat ik nu mijn focus alleen op hem hoefde te zetten? Maar de trainingen liepen zo fijn dat we ingeschreven en ik mijn doel wel durfde te zetten op 16 km/u. Huisje werd geboekt en grooms geregeld. We werden aangenaam verrast toen wij het bericht kregen dat Dwingeloo niet door kon gaan en er een alternatief was voor Epe. Oké, maar in de mail stond geen datum of het wel over het zelfde weekend zou gaan, ik was heel even bang dat het naar oktober zou gaan, maar dan zou ik niet meer in Nederland zijn. Gelukkig kregen we al zeer snel antwoord en alles zou geregeld worden als een box en dergelijke, fijn! Huisje werd opgedoekt, alleen de hond kon niet meer mee, snel een logeer adres voor Logan gevonden en we waren er klaar voor!
Op vrijdag na het middag-eten Tas opgehaald en doorgereden naar Epe en hier kwamen we bij hele aardige mensen die hun stal beschikbaar stelde terecht. Na Tas voorzien te hebben van eten en onszelf te hebben uitgeladen in ons huisje ben ik rond half 7 even lekker gaan wandelen met Tassili en hij was erg vrolijk en een beetje baldadig. In de avond nog een keer gaan voeren en tijd voor bed!
De volgden dag om half 6 stonden we op stal om pony te fatsoeneren en wat te eten te geven, en oh wat had hij gebunkerd die nacht (trots!). Pony weer opgeladen om naar het startterrein te gaan en hier alles mooi neer gepland, alles goed gezekerd met spanbanden zodat mijn tent niet aan de wandel ging. Tijd voor de voorkeuring en geen groom te vinden in het donker. Dan maar alleen keuren. Met mooie waardes mochten we van start. Een lekkere stuiterende pony bij de start, maar vond al heel snel zijn rust (trots!) en haakte fijn aan bij Melissa. De eerste loop vloog voorbij, reden de kopgroep dicht bij een pijl die de verkeerde kant op wees ( lang leven GPX bestanden en een horloge die het doet 😉 ). De kopgroep maar weer snel voorruit laten gaan en we reden in een mooi vloeiend tempo door. In de vetgate soepel kunnen aanbieden en door naar volgende ronde. 2de ronde iets achter Melissa en al snel weer bij gereden en zo vloog ook de 2de loop voorbij, Tas dronk goed waar hij moest drinken en pakte soms ook goed zijn rust achter Melissa, even niet nadenken gewoon erachter en alleen op jezelf letten.
Na de 2de loop een B op zijn lopen, maar geen re-inspection, uhm maar even goed masseren en kijken wat het doet. We vlogen letterlijk de 3de loop in, en Melissa volgde al snel. De 3de en 4de loop zijn hetzelfde alleen in tegenovergestelde richting, en mijn “angst” kwam weer naar boven, wat als we nu weer vallen, wat als, wat als. Nee je bent nu hier bezig hop gas erop. 3de Lus voorzichtig gereden en het vloog weer voorbij, op naar de keuring, weer een goede aanbied tijd voor hem en een A op zijn lopen. Op de verplichte re-inspection even last van spaghetti benen en Vivian gevraagd te draven, kreeg ik een panel… Ik kreeg een hartstilstand zowat, hup ik zelf draven en kreeg weer een B. Oké, 3 dierenartsen geven mij een B, nog niet het einde van de wereld we gaan gewoon even voelen onder het zadel. Buiten een rommelige draf de eerste 100 meter niks te voelen, het zal wel stijf geworden zijn door de regen die wij net op ons dak kregen. Hop hop 4de loop in, voorzichtig begonnen op de natte boomwortels en al snel tempo gezet, eerste groompunt in een galop gepasseerd en de andere even gestopt voor wat drinken gezien ons tempo mooi hoog lag. We kwamen voorbij het stuk waar we op onze snufferd gingen door mijn stuurfout, deze keer goed ingestuurd en zo vlogen de laatste kilometers voorbij, nog 2 ruiters ingehaald, wijze woorden van Emile, vrolijke grooms, gezellige slimme mede-ruiter en paard wat maar door trekt. Wat wil je nog meer de laatste 10 kilometer?? Tas knalde overal overheen waar ik hem voor zette, niks was te gek. Wat een zelfvertrouwen heeft hij opgebouwd (trots!). Finish komt in zicht, het wordt plaats 7 en 8, we gaan daar niet voor sprinten en maken er een hand in hand finish van. Tas zakte mooi stabiel naar beneden op de nakeuring, naar mijn idee te langzaam maar dat viel best mee achteraf maar op dat moment duurt het eeuwen. Yes 64 en stabiel hup naar de dierenarts, even stappen, meten, draven, wachten. Het begon iets harder te druppelen, de jury vouwt natte papiertjes uit. Felicitaties en weer een A op zijn lopen! Gewoon een perfecte kaart op de finish 🙂 Heel erg blij met de progressie die hij gemaakt heeft. Jammer dat het voor nu voor ons even ophoud. Het zou zonde zijn om hem nu 3 maanden stil te laten staan, en is hij beter af bij zijn volgende ruiter waar hij ook weer heel veel TLC gaat krijgen.
Dank aan alle sponsoren; Alphaletterstudio Bas Molekamp noor-bewegingswetenschappen Bakker van Kuyk
Dank aan alle wijze woorden, medemogelijkmaakheden van: Emile, Jarmila, Melissa, Patricia, Mama, Papa, Vivian, Ad, Carolien, Joep, Hans & Annet
Dinsdag vertrek ik naar Amerika om daar 3 maanden bij hele lieve mensen in huis te komen die mij graag wegwijs willen maken in hun endurance wereld! Super leuk en gaaf natuurlijk! Ik weet niet of ik daar van iedere wedstrijd een verslag kan maken, en of ik veel kan uploaden, maar houd mijn Instagram en Facebook pagina in de gaten voor de laatste nieuwtjes!