Endurance Etten-Leur, klasse 2 lang 70 km, 6 juli 2019, Alphaletterstudio’s Windigo
In maart zijn Win en ik gestart in Ysselsteyn waar hij super heeft laten zien prima op tempo te kunnen lopen. Ysselsteyn reden wij als kwalificatie voor de hippiade, maar nadat ik de reglementen eens goed gelezen had kwam ik tot de ontdekking dat ik niet met Win mag starten, gezien ik CEI2* gestart ben met andere paarden. Jammer maar wel logisch, tenslotte gaat een Z ruiter ook niet in de B meedingen op de hippiade.
Etten-leur was altijd een twijfel wedstrijd voor mij, het is letterlijk om de hoek, maar van verhalen hoorde ik dat de wedstrijd vooral veel berm rijden is. Win heeft in Ysselsteyn laten zien dat hij prima in smalle bermpjes kan galopperen, dus ik had zoiets van waarom ook niet. Om 6.00 hebben wij win opgehaald en zijn we richting Etten-leur gereden, rond 7.30 kwamen wij aan en onze spullen maar uitgeladen en gekeurd. Win gedroeg zich voorbeeldig en zo zijn we rustig van start gegaan. Ik had op vrijdag getwijfeld of ik het pessoa bit mee zou nemen, en Win was de laatste tijd best wel braaf met buiten rijden, dus gewoon op een water trens gereden, want ja wat kan er nou mis gaan? We gaan met z’n 4-en van start, en al snel ga ik samen met Yvonnen voorop, we krijgen een goed pad en galopperen aan. Yvonne haar paard had een best hoog galop tempo en dat vond Win maar al te grappig, hij wilde ook steeds harder, en harder en harder. Op het eerste groom punt behendig in een vlotte draf/galop de flessen aangepakt en weer verder gereden, wel even gebeld dat ik op het volgende punt handschoenen wilde hebben, ik had bijna geen grip meer op mijn teugels… Het 2 de punt leek eeuwen ver weg maar toen hij daar eenmal was handschoenen aan en konden we weer een beetje controle terug pakken, lekker stukken voorop gereden en zo vorderde de kilometers. We hebben het laatste stukje de klasse 3 dicht gereden en wat korte klasse 2 ruiters.
Op de vetgate zakte win er stabiel en mooi met zijn hartslag, maar bleef wat op 64 hangen, prima zat voor internationaal, maar nationaal moet hij 60 hebben. Ik gokte erop dat tegen de tijd dat wij aan gingen bieden dat hij of zou plassen, of wel verder zou zakken, maar helaas. Hij bleef op 64 hangen, weer wat gekoeld, en hij was 60! Dus hop weer aan willen bieden, maar toen ging hij plassen en nam heerlijk zijn tijd ervoor. De eerste aanbied poging op 3 minuten gedaan. De 2de op 8 minuten en een hartslag van 48… zucht, plas voortaan gelijk vriend haha.
Op naar het 2de rondje, door de plas vertraging 5 minuten verschil opgelopen met Yvonne, en geprobeerd het gat dicht te rijden. Wel even een hackamore aangedaan, samen met zijn water trens. Mijn schouders hadden al genoeg gewicht gehad de eerste ronde. Win hield een mooi constant tempo aan en zo hebben we uiteindelijk het gat dicht gereden. De man met de hamer kwam even binnen gedrongen op 60 km bij win, maar na het groom punt met flinke slokken water en even lekker koelen gingen we als een speer de laatste 5 km! Samen hand in hand gefinisht met een big smile op mijn gezicht, trots op de mijn lieve vriend. Bij de nakeuring allemaal a/1 waardes, dus wat wil je nog meer? De volgende dag stond hij gelukzalig te eten in de wei, zonder vocht in zijn benen. Best trots op mijn grote held <3